(άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ)

Είναι η ώρα να αξιολογήσουμε τις διάφορες προτάσεις αντιμετώπισης της έκτακτης κατάστασης που έχουμε βρεθεί και να επιλέξουμε την πολιτική και τα μέτρα εξόδου από αυτήν. Απορρίπτοντας από τις σκέψεις που έχουν διατυπωθεί (από λιγότερο ή περισσότερο αρμόδιους, μικρή σημασία έχει) όσες δεν στέκουν. Δεν στέκει, παραδείγματος χάριν, η παράταση επ’ αόριστον, των μέτρων που ισχύουν μέχρι σήμερα: ο πόλεμος που δίνουμε δεν είναι ο «εκατονταετής». Δεν στέκει ο εγκλεισμός στο σπίτι των μεγαλύτερων σε ηλικία μέχρι το τέλος της χρονιάς (εννέα περίπου μήνες θα έκλειναν, εάν εφαρμόζονταν κάτι τέτοιο): η νοσηρότητα λόγω κορονοϊού δεν θα δώσει τη θέση της σε νοσηρότητα από άλλες αιτίες. Και, τέλος, η ανοχή/αντοχή του λαού στα μέτρα που ισχύουν μέχρι σήμερα δεν χωράει παρεξήγηση: η σωφροσύνη και η εγκαρτέρηση δεν είναι και ευαρέσκεια.

Απελευθέρωση της κυκλοφορίας τώρα
Χαρακτήρισα εξ αρχής την, κατ’ ουσία, απαγόρευση της κυκλοφορίας ως αμφιλεγόμενο μέτρο. Στο πλαίσιο ενός σχεδίου εξόδου, η παράτασή της θα ήταν μεγάλο λάθος. Γνωρίζουμε όλοι ότι, δυστυχώς, ο μισός πληθυσμός της χώρας μας ζει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το 75% αν προσθέταμε και τα υπόλοιπα αστικά κέντρα. Είναι σαφές ότι η αποφυγή διάδοσης του ιού επιβάλλει την αποσυμφόρηση τους. Πότε; Μα πριν τις Πανελλήνιες Εξετάσεις και το πρόσθετο φορτίο των τουριστικών ρευμάτων στις συγκοινωνίες. Πως; Με την ενθάρρυνση της μετακίνησης των μεγαλύτερων σε ηλικία στις παραθεριστικές τους κατοικίες, νωρίτερα από άλλες χρονιές. Με τι μέσον; Το Ι.Χ. είναι ασφαλώς αυτό που εξασφαλίζει τον ελάχιστο συνωστισμό (με την προϋπόθεση βέβαια του επιμελούς καθαρισμού του ιδίως μετά από παρατεταμένη περίοδο ακινησίας). Για τα λεωφορεία, τα τραίνα και τα πλοία είναι απαραίτητα νέα πρωτόκολλα ασφαλούς μετακίνησης.

Υγειονομικός ορθολογισμός το ταχύτερο
Επιβάλλεται πάντοτε η εντατικότερη ενεργοποίηση περισσότερων μονάδων διάγνωσης και πρώτης θεραπείας. Αυτών ακριβώς που θα καθησύχαζαν τους περισσότερους συμπολίτες ή θα υποδείκνυαν νοσηλεία στο σπίτι τους. Και μια εκστρατεία παρότρυνσης του πολίτη να συνδεθεί με οικογενειακό γιατρό, όπως άλλωστε δικαιούται. Εδώ καλό θα ήταν οι σχετικές διαδικασίες να απλοποιηθούν. Όλα αυτά βέβαια υποδεικνύουν την ανάγκη επάρκειας διαγνωστικών υλικών, εργαλείων και μεθόδων.
Και αυτά, ενόσω, φυσικά, θα συνεχίζεται η αποτροπή της διάδοσης με την ενθάρρυνση της τηλεεργασίας και των ηλεκτρονικών συναλλαγών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Η φροντίδα για τα οικονομικά μας
Σε κανονικές συνθήκες, η κατανάλωση δεν είναι πάντα η ενδεδειγμένη συμπεριφορά για την αναθέρμανση της οικονομίας. Στην περίπτωσή μας όμως, η αποκατάσταση (σταδιακή ασφαλώς) της «κανονικότητας» περίπου την επιβάλλει. Η έξοδος των μεγαλύτερων σε ηλικία από την καραντίνα είναι ένα μικρό πρώτο βήμα. Για να μην αποδειχθεί μετέωρο, απαιτούνται και επόμενα. Επιβάλλονται αναθεωρημένοι κανονισμοί υγιεινής και ασφάλειας για τα καταστήματα εστίασης με σκοπό την επανέναρξη λειτουργίας τους.
Ας δούμε τώρα ειδικότερα την τουριστική μας βιομηχανία. Πέρα από όσα προσφέραμε πάντα, εφέτος, με τις θυσίες δημοκρατικών μας ελευθεριών, προσθέσαμε μια ακόμα ανταγωνιστική αιχμή στο προϊόν μας: η χώρα μας με τις θετικές επιδόσεις της στον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού είναι ασυγκρίτως ασφαλέστερος προορισμός για ξένους περιηγητές από ότι οι άμεσες ανταγωνίστριες μας, μεσογειακές χώρες. Να ένα ακόμα θέμα, διεθνούς αυτή τη φορά, εκστρατείας ενημέρωσης περιηγητών από όλο τον κόσμο. Με την ρήτρα γρήγορης συμπλήρωσης της υποδομής μας με μονάδες εξέτασης των τουριστών στα σημεία εισόδου τους στην χώρα.
Βεβαίως λοιπόν οι περιηγητές στην Ελλάδα μπορούν να συναντηθούν και φέτος με τον Ξένιο Δία. Έχουν όμως και οι συμπατριώτες μας το δικαίωμα να συναντηθούν με κάποιον δικό τους Θεό. Είναι κοινό μυστικό το όνειδος της πολύχρονης αναμονής δικαιούχων να πάρουν τη σύνταξή τους. Είναι η ώρα η κυβέρνηση να πέσει με τα μούτρα στην εξάλειψη αυτής της αθλιότητας. Ας στείλουμε τους ηλικιωμένους στους τόπους παραθερισμού τους, έχοντας αποκαταστήσει στοιχειώδεις οικονομικές τους δυνατότητες. Ας εκπληρώσουμε, αυτή τη φορά, αυτή την ανέλπιστη ελπίδα τους!

Η «μητέρα όλων των μαχών»
Αυτό το πλαίσιο αποκατάστασης της ομαλότητας, απομένει βέβαια η εξειδίκευση πολλών δράσεων. Και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο φορτίο, αλλά και «πεδίον δόξης λαμπρόν» για τους «ειδικούς». Περί την δημόσια υγεία, τα οικονομικά, την κοινωνική μας οργάνωση και την Δημόσια Διοίκηση. Με την υπόμνηση ότι για όλα αυτά υπάρχουν χρονικές προθεσμίες, όχι όμως και περιθώρια για ολιγωρίες.
Έχουμε λοιπόν επαρκείς δυνάμεις στα περισσότερα μέτωπα ώστε να αποκρούσουμε αυτή την ασύμμετρη απειλή, με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες. Για να κερδίσουμε τον πόλεμο όμως καλούμαστε να επικρατήσουμε σε μια μάχη ακόμα: παραμονεύουν πάντα ρεύματα λαϊκισμού, παλιά και νέα, έτοιμα να μετατρέψουν την παραμικρή δυσμενή τροπή στον πόλεμο μας κατά του κορονοϊού, σε δημοκρατική κρίση. Θα ήμασταν ασυγχώρητοι να επικρατούσαμε σε όλες τις μάχες και να χάναμε την «μητέρα όλων των μαχών». Δεν έχουν περάσει δα και τόσα χρόνια από τον εφιάλτη της χρεοκοπίας μας. «Το δις εξαμαρτείν…» ελπίζω να είναι πια κτήμα της πολιτικής μας τάξης: από όσους ενεργοποιούν τις εξουσίες που τους έχουμε εμπιστευθεί, μέχρις εμάς τους ίδιους, τους εντολοδότες τους.